Nga kjo pikë kufitare (Assamaka) e izoluar thellë në rërën e Saharës, emigrantët e dëbuar mund të shihen duke ardhur mbi horizont me qindra.

Ata duken si gjemba në distancë, duke u munduar në kushte të këqija në disa nga terrenet më të vështira të botës nën diellin përvëlues.

Në këtë shkretëtirë, Algjeria ka braktisur më shumë se 13 mijë njerëz gjatë 14 muajve të fundit, duke përfshirë gratë shtatzëna dhe fëmijët, pa ushqim ose ujë dhe duke i detyruar ata të ecin nën temperatura deri në 48 gradë Celsius.

Një numër i pambarim njerëzish vdesin përgjatë rrugës. Më shumë se dy duzina të mbijetuarish të intervistuar nga The Associated Press, kanë thënë se shumë njerëz që nuk i ndjekin dot grupet e tyre, thjesht zhduken në Sahara.

“Gratë ranë të vdekura, burra ….. Njerëz të tjerë u zhdukën në shkretëtirë, sepse nuk e dinin rrugën”, thotë Janet Kamara, e cila ishte shtatzënë në atë kohë.

Trupi i saj ende vuan nga foshnja e vdekur që ajo lindi gjatë udhëtimit dhe u la prapa në Sahara, varrosur në një varr të cekët në rërën e nxehtë.

Gjaku i prishi këmbët për ditë të tëra, dhe disa javë më pas, këmbët e saj janë ende të fryra.

Tani në Arlit, Niger, ajo është duke u shtangur nga koha kur kaloi në atë që ajo e quan “vend i shkretë”, duke fjetur në rërë.

Ajo kujtoi se të paktën dy net, mbeti në qiell të hapur derisa grupi i saj u shpëtua.

“Kam humbur djalin tim, fëmija im”, tha Kamara, një liberiane që drejtoi biznesin e saj në shtëpi duke shitur pije dhe ushqime në Algjeri.

Dëbimi masiv i Algjerisë është rritur që nga tetori i vitit 2017, pasi Bashkimi Evropian bëri presion ndaj vendeve të Afrikës së Veriut për të ndaluar emigrantët që shkojnë në veri të Evropës nëpërmjet Detit Mesdhe ose gardheve penguese me Spanjën.

Këta emigrantë nga e gjithë Afrika Sub-Sahariane – Mali, Gambia, Guinea, Bregu i Fildishtë, Niger dhe vende të tjera – janë pjesë e migrimit masiv drejt Evropës, disa që ikin nga dhuna, të tjerë që shpresojnë vetëm për të jetuar.

Një zëdhënës i Bashkimit Evropian tha se BE ishte në dijeni të asaj që bënte Algjeria, por se “vendet sovrane” mund t’i dëbojnë emigrantët përderisa ato përputhen me të drejtën ndërkombëtare.

Ndryshe nga Niger, Algjeria nuk merr para nga BE për krizën e migrimit, megjithëse ai ka marrë 111.3 milionë dollarë ndihma nga Evropa midis 2014 dhe 2017.

Algjeria nuk jep shifra për dëbimet. Por numri i njerëzve që kalojnë në këmbë në Niger është rritur në mënyrë të vazhdueshme që kur Organizata Ndërkombëtare për Migrim ka filluar numërimin në maj 2017, kur 135 persona u hodhën në vendkalim, deri në 2,888 persona në prill 2018. Në tërësi, sipas IOM, gjithsej 11,276 burra, gra dhe fëmijë mbijetuan në marsh. /oranews.tv/